Shkruan: Jahir Morina-Gipa

• “Jo një popull, por një problem: Dhuna dhe përçarja nuk na përfaqësojnë.”
• “Një komb, një zë – jo në emër të urrejtjes.”
• “Flasim për Jozi-Gjestin? Jo, flasim për ne!”

Ngjarja e shëmtuar që ndodhi në Big Brother VIP, ku Jozi ushtroi dhunë fizike dhe verbale ndaj Gjestit, ka tronditur me të drejtë një publik të tërë. Dhe jo për faktin se ishte një incident në një lojë televizive, por sepse në thelb të saj shfaqen plagët më të thella të shoqërisë sonë: banalizimi i dhunës, glorifikimi i karaktereve të deformuara, dhe më e rëndësishmja, ndarja që krijohet mes nesh si shqiptarë.

Le ta themi qartë dhe troç: as Jozi, e as Gjesti nuk përfaqësojnë Shqipërinë apo Kosovën. Ata përfaqësojnë vetëm veten dhe veprimet e tyre. T’i trajtosh gabimet e tyre si përfaqësim kombëtar është jo vetëm e padrejtë, por edhe e rrezikshme. Ajo që ndodhi është një pasqyrim i një individi, jo i një populli.

Dhuna është e papranueshme. As si lojë, as si reagim emocional, as si ‘moment i dobët’. Dhe më tragjikja është që kjo dhunë u tolerua, u transmetua, dhe u kthye në “show”. Kjo nuk është më lojë, është përdhosje e dinjitetit njerëzor në emër të klikimeve dhe audiencës.

Produksioni i këtij formati ka dështuar – jo vetëm në menaxhimin e situatës, por në vetë mesazhin që ka përçuar. Kur një person që ofendon, godet dhe nxit urrejtje rikthehet në një format televiziv si asgjë të mos ketë ndodhur, i thuhet brezave të rinj se karakteri i mirë nuk vlen. Se muskujt dhe arroganca janë më të rëndësishëm se etika dhe respekti.

Për ata që e kanë kthyer këtë ngjarje në një duel “Shqipëri vs Kosovë”, kam vetëm një fjalë: Turp. Ky nuk është realiteti ynë. Nuk jemi dy popuj. Jemi një. Flamuri na bashkon. Historia na bashkon. Dhimbja na bashkon. Dhe mbi të gjitha, kultura dhe gjuha na bëjnë një komb, jo dy.

Në vend që të vërsulemi ndaj njëri-tjetrit në komente dhe statuse, a nuk do ishte më fisnike të bashkoheshim për diçka të vërtetë? Si për shembull: të kërkonim heqjen e kufirit mes nesh. Të kërkonim më shumë projekte kulturore, arsimore, shkëmbime vlerash. Të luftonim për bashkimin e shpirtit shqiptar, jo ndarjen e tij në komente të Facebook-ut.

Jozi nuk është përfaqësues i një kombi – është përfaqësues i një edukate të dështuar, i një shoqërie që ka filluar të ngatërrojë “show”-n me vlerat. Nuk është problemi që ai bëri një gabim – problemi është që gabimi u tolerua, u ripërsërit, u ripropozua.

Ndaj i bëj thirrje të gjithëve:

– Mos e ktheni një incident të shëmtuar në urrejtje kombëtare.
– Mos lejoni një format televiziv të ndajë atë që historia dhe gjaku e ka bashkuar.
– Mos e normalizoni dhunën.
– Mos e quani “lojë” atë që shkatërron shpirtra.

Unë jam me çdo prind që ndjeu dhimbje kur pa atë skenë.
Unë jam me çdo të ri që po rritet me shpresën se vlera si respekti, maturia dhe ndjeshmëria nuk janë të vjetruara.
Unë jam me çdo shqiptar – nga Shqipëria apo Kosova – që sheh përtej kufirit, përtej ekranit, përtej lojës.

Le të mos jemi spektatorë të heshtur të degradimit.
Le të jemi zë. Le të jemi një.
Me rrespekt,
J.M.Gipa