Historia e sotme ju kthen në vitin 2006, kur Ushtria e Serbisë dhe Malit të Zi pranoi se i ofronte mbrojtje kriminelit të luftës Ratko Mlladiq.

Përkatësisht, shefi i Agjencisë së Sigurisë Ushtarake (VBA) të Ushtrisë së SCG-së, Svetko Kovaç, në seancën e Këshillit Suprem të Mbrojtjes të SCG-së në Beograd ka dorëzuar një raport, në të cilin thuhet se Ratko Mlladiq herë pas here ka qëndruar në objektet ushtarake deri në qershor 2002.

“Për të vërtetuar faktet nëse ndonjë pjesëtar i Ushtrisë SCG ofron mbështetje apo është në kontakt me të paditurit e Hagës, VBA ka marrë dhe po merr masa intensive ndaj disa personave nga ushtria, bazuar në vendimet e gjykatave kompetente”, thuhet në komunikatën e publikuar pas seancës.

Gjithashtu u konstatua se dy anëtarë të Ushtrisë SCG kishin autorizim për të rritur pensionin e Ratko Mlladiqit, por ai u përdor vetëm një herë, në gusht 2002. E gjithë pjesa tjetër e pensionit u ngrit nga familja e Mlladiqit, sipas raportit.

Në një vendim, Këshilli i Lartë i Mbrojtjes detyroi Ministrinë e Mbrojtjes që “të vazhdojë dhe të intensifikojë aktivitetet e saj në bashkëpunim të plotë me Gjykatën e Hagës, në bashkëpunim me shërbimet e inteligjencës dhe sigurisë jashtë ushtrisë dhe strukturat e huaja të inteligjencës dhe sigurisë”, thuhet në deklaratë.

Gjithashtu u urdhërua që autoritetet kompetente të përcaktojnë përgjegjësinë për ish-personelin profesional ushtarak nga Ushtria SCG që ndihmuan në fshehjen dhe arratisjen e kriminelit Ratko Mlladiq.

Në seancën e këshillit ishin presidenti i SCG-së Svetozar Maroviq, presidenti serb Boris Tadiq dhe ai malazez Filip Vujanoviç, ministri i mbrojtjes i SCG-së dhe zëvendësi i tij Zoran Stankoviç dhe Vukashin Marash, si dhe shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë së SCG-së Ljubisha Jokiq dhe shefi i VBA Svetko Kovaç.

Pesëmbëdhjetë vjet më vonë, u konfirmua dënimi i shkallës së parë i Ratko Mlladiqit me burgim të përjetshëm, si dhe kualifikimi i gjenocidit në Srebrenicë.