Një post për Jordan Bardella-n edhe nëse Rassemblement National (RN) merr një shumicë relative.

Një qeveri koalicioni, që bashkon centristët, pjesë të së majtës dhe të djathtës jolepeniste.

Një ekzekutiv teknik për të udhëhequr vendin në emergjencë, në pritje për të thirrur zgjedhje të reja politike, jo përpara korrikut 2025 sipas Kushtetutës.

Tre skenarë këta për të parë përtej mjegullës së votimit të nesërm.

Emmanuel Macron po studion opsionet e ndryshme sepse ndërsa ka gjasa që ai të dalë elektoralisht shumë i dobësuar në qendrat e votimit, kreu i shtetit dëshiron të mbetet në qendër të lojës politike.

Dhe të përpiqet të largohet nga këndi që ka vënë veten me një vendim të papritur që rrezikon të mos sjellë “sqarimin” që kishte shpresuar kur shpalli zgjedhjet e parakohshme politike.

Votimi do të zbulojë një Francë të ndarë në tre blloqe.

Shumica absolute (289 deputetë) po largohet nga e djathta ekstreme dhe aleati i saj Eric Ciotti.

Sipas parashikimeve të fundit nga grupet sondazhiste, do të ketë midis 200 dhe 230 vende për Elabe, nga 205 në 230 për OpinionWay dhe nga 175 në 205 për Ipsos.

Në vendin e dytë, aleanca e krahut të majtë Nouveau Front Populaire do të ketë
165-190 për Elabe, 145-175 për OpinionWay dhe Ipsos.

Blloku i tretë është ai i Ensemble, partisë së Rilindjes Macroniste dhe aleatëve të saj që sipas tre grupeve sondazhiste do të ketë 120-140 për Elabe, 130-162 për OpinionWay, 118-148 për Ipsos.

Edhe nëse Marine Le Pen vazhdon të besojë në një surprizë të mundshme, duke pretenduar se parashikimet “nuk janë një shkencë ekzakte”, paktet për të tërhequr kandidatët e tretë i kanë hequr asaj të paktën tetëdhjetë vende vendimtare në letër.

“Fronti republikan është i pjesshëm dhe i diferencuar sipas elektoratit, por ka pasur efekt”, shpjegon drejtori i Elabe, Bernard Sananès, lidhur me marrëveshjet elektorale për të bllokuar rrugën drejt së djathtës ekstreme.

Një digë që paraqet disa të panjohura. “Transferimi i votave nuk kalon 70% në konfigurime të ndryshme”, vazhdon drejtori i Elabe. “Dhe është më i fortë kur ndodh nga votuesit e majtë drejt qendrës sesa anasjelltas”.

Sipas institutit, në rastin e një balotazhi midis kandidatëve të ekstremit të djathtë dhe të majtë, gjysma e votuesve të Ensemble mund të zgjedhin të abstenojnë, një e treta mund të zgjedhin të votojnë për të majtën dhe pothuajse një e pesta (18%) për RN.

Kujdes, përsërisin anketuesit. Një nga çelësat është shtytja abstenuese dhe lindja e një “fronti anti-sistem”, i nxitur nga deklaratat Trumpiste të Le Pen për një “parti të vetme” të supozuar (Makronistët dhe qendra) që synon të “vjedhë” një fitore që dukej e premtuar.

Një nga opsionet që Macron po shqyrton është që fillimisht t’i japë detyrën e formimit të qeverisë Jordan Bardella-s, president i RN.

Dhe nëse numrat mungojnë, vëren konstitucionalisti Jean-Philippe Derosier, kjo do të jetë një mënyrë për të “marrë parasysh refuzimin ndaj tij dhe dështimin e tij për të qeverisur”.

Rruga tjetër është një koalicion qeveritar, duke mbledhur fundin e lartë të projeksioneve për centristët (150 deputetë) dhe një pjesë të së majtës.

Sipas Ipsos, socialistët do të kishin nga 51 deri në 61 mandate, ekologjistët nga 29 në 37, partia komuniste nga 7 deri në 9 mandate.

100 ulëse, të cilave mund t’u shtohen Republicains anti-Ciotti, të cilat do të kishin nga 35 deri në 50 vende.

Drejtori i Elabe është skeptik. “Nënshkrimi i marrëveshjeve të qëndresës nuk është si nënshkrimi i një kontrate qeveritare”, komenton Sananès.

Nëse vetot e kryqëzuara pengojnë një koalicion mes partive, do të ekzistonte opsioni i një qeverie teknike dhe të qëllimshme me një kryeministër të paanshëm.

Konsultimet mund të zgjasin javë. Ndërkohë, qeveria aktuale duhet të mbetet për të menaxhuar punët aktuale dhe Gabriel Attal si kryeministër në kohë suplementare.

Përderisa të dalë një zgjidhje.

Dhe kjo nuk do të thotë se Macron është personi i duhur për ta gjetur atë. “Ai e ka humbur pozicionin e tij si arbitër”, vëren politologu Jérôme Jaffré, i cili këmbëngul në “shumicën negative” të krijuar në votime.

France Insoumise e Jean-Luc Mélenchon – i cili tashmë ka përjashtuar çdo mundësi për marrëveshje të gjera – do të kishte midis 58 dhe 68 vende. Së bashku me lepenistët, midis 200 dhe 230 vendeve, dhe disa Republicain më të zjarrtë, do të lindte një bllok i katërt: ai që pengon çdo qeveri, duke tundur 289 vendet e nevojshme për votën e mosbesimit.

“Një shumë forcash negative që mund të paralizojnë Dhomën, pa mundësi zgjedhjesh të reja për të paktën një vit”, vijon Jaffré.

Francezët që do të ndihen të lehtësuar nga dështimi i RN-përfundon politologu-nuk do të festojnë gjatë, duke parë krizën e pabesueshme politike që do të shpaloset.