TE PRAGU I SHTËPISË
Teuta Haxhimusa-Çerkini
Nanë, mos qaj
Do të kthehem, të premtoj
Do ta sjell me vete lirinë
I buzëqeshur kthehu kokën, djaloshi dhe shikoi me mallë shtëpinë!
E di se ti e mban fjalën, o bir
Qofsh drita e lirisë, o çlirimtar
E puthi në ballë lamtumirë
Fshehtas ii fshiu lotët, me cepin e shamisë!
Pas dy dekadash, te pragu i shtëpisë të dy u ndanë sërish
Nanë, mos qaj
Do të kthehem, të lutem më prit
Sa ta mbroj emrin e lirisë
I buzëqeshur kthehu kokën dhe shikoi me malll shtëpinë!
E di se ti e mban fjalën, o bir
Dalësh faqebardhë, e puthi në ballë
Lotët u degëzuan rrudhave të fytyrës së saj
E gjoksi i digjej zjarr!
Stinët u ndërruan
Bora e bardhë si shpirti i nanës ra qetësisht
Birin e sollën te varri i saj
Lotët shkrinë akullin për rreth
Nanë, prehu e qetë, u gjunjëzua
Ti e di se besën unë e mbaj
Të betohem, do të kthehem faqebardhë!