Folëm se ti fshij
larat e bardha t’mes udhës
t’nxjerr prej tana daljeve
t’vjedh para tana ardhjeve
natën me ditë ta përzij
kokrrat e synit ti mjell fushes t’hutinit
zojtë ti kthej n’mjedis dimnit
Ti nuk e di
andrrat ti lo pa shpi
folëm po mujte
pa zanoret e inatit
me ngjyrën e flutrave t’barkut
folëm
kush po ia lidhka kaq keq
kthizen fatit
po t’mar me t’mirë
se ta mar zonin jesir
e ruj poshtëkafazit
t’derë t’gurmazit
sa here du
t’vogel ner dhom
bash me at’ za
ia knoj veti ma t’mirat kongë

QË SOT…

Për ty do t’pushoj së shkruari
që sot
sepse kujtesës time nuk i gjej krehër
dhe vet mendimi se librin tim
ndoshta një tjetër do ta ulë në prehër

është e frikshëme
radha e njerëzve që kam ndalur
kërkimi i syve tu
në ballë të huaj
shikimi im i mallur
duke kërkuar të falur

për ty do të pushoj së shkruari që sot
duke shpresuar
një ditë do të më thuash
se vetëm nga pafuqia
pushove të më duash

QIELL I GJANË

Gjithë ky qiell
veç ai shpend
kush e di se çka end
th’u që arnon qiell’n e grisun
bartë naj rreze të braktisun
i bjen bjeshkës permjedis
prej në lisi n’tjetrin lis
nashta k’tyne u’a bartë mallet
me u ba bashkë
nuk i lan malet
nashta tjetër gja nuk di
veç me knu për perendi

PREJ SE IU RRALLUN PËRQAFIMET

Baba ka hi n’uj
o voglu
s’don me i ra tamom
moshës që ka

shtratit i voglohet si jetimët
u menu qysh jo
per mangët e k’mishës qe i teprojnë
prej se iu rrallun përqafimet

baba n’gjys t’dites gëzohet
kur hija i zvoglohet
s’don me i ra tamom moshës që ka
don me u dok sa na.

ME FLATRA GJETHESH

Vë bast se zemra ime
do të dilte qëmoti prej kafazi
sikur të kishte së paku
një palë flatra gjethesh
që t’u tregonte zogjve tjerë
se di të këndoj
dhe se atë tik-takun rutinor
di ta bëj secila orë.

HANË NË TË SOSUN

Besomni
se zgjohem në orën kur prostitutat
kthehen bujtinave
dhe minatorët ikin zgafellave
një gjë e di
se për punën e tyre
asnjëherë nuk mund të dëshmoj dielli
në mos besofshi
zgjohuni e shihni
se në këtë orë
duket mbi çdo shtëpi
një hanë në të sosun
dhe nga një oxhak
si kryq i tymosun

Ç’LOJË ASHT KJO?

Qyqja maje pullazi
kukanë
th’u që do me u mytë ner t’shenjtin kulmin tem
si gru e lanë
kur e nxjerrin prej shpisë
permas i vjen zoni i fmisë

ç’lojë moj asht kjo
a s’di s’i knohet
çka je hasmu
n’i tjetër kangë me tjetër zo
s’osht lehtë me t’ngu
pa u mundu me ta nxanë
jehonën e zanit
rob diku
o rri e msohu t’jesh veç shpend
o shko e kno naj tjeter vend
me t’ngja nuk du
as humnera jeme
ty kërku.

Nga Emine Maliqi-Zairi